♦ Συμμετοχή
Πύλη κοινότητας Αγορά Πρόσφατες αλλαγές Βοήθεια Επικοινωνία Δωρεές ♦ Εκτύπωση/εξαγωγή
Δημιουργία βιβλίου Κατέβασμα ως PDF Έκδοση εκτύπωσης ♦ Εργαλειοθήκη
Συνδέσεις προς εδώ Σχετικές αλλαγές Ειδικές σελίδες Σταθερός σύνδεσμος |
Ιστορικά στοιχείατο δάσος είναι προσβάσιμο για περίπατο
Η έκταση των 364,66 στρεμμάτων προέκυψε από τη διανομή του αγροκτήματος Γέρακα το 1950. Ο υπουργός Γεωργίας το 1965 έδωσε άδεια να κατατμηθεί η έκταση και οικοδομικός συνεταιρισμός, φερόμενος ως ιδιοκτήτης, άρχισε να πουλάει οικόπεδα. Γνωμοδότηση του ΣτΕ το 1968 απαγόρευσε τη σύνταξη οριστικών συμβολαίων σε δασικές εκτάσεις, η διαδικασία οικοπεδοποίησης όμως ευνοήθηκε όταν το Σύνταγμα του 1975 εξομοίωσε το δημόσιο δάσος με τις ιδιωτικές δασικές εκτάσεις. Η συνταγματική αναθεώρηση του 2001 και οι ρυθμίσεις του νόμου 3208/2003 ανέβασαν το ποσοστό δενδροκάλυψης από 15% σε 25% για το χαρακτηρισμό μιας έκτασης ως δασικής.
Το δάσος Κρασσά αποτελεί τμήμα του Περιαστικού Δάσους στο ανατολικό μέρος του λόφου και εκτείνεται σε πευκόφυτη περιοχή 133,30 στρεμμάτων, περιβαλλόμενη από την απότομη οδό Καλαβρύτων, πεντελικούς οικισμούς και το Ρέμα του Βριλησσού και οφείλει το όνομά του σε οικοπεδέμπορα της περιοχής. Με τη 2030/2000 πράξη χαρακτηρισμού του Δασαρχείου Πεντέλης 60,4 στρέμματα συνιστούν αγροτικές εκτάσεις και 72,9 στρέμματα δασική. 5,8 στρέμματα αποτελούν δημοτικές εκτάσεις, 3,2 στρέμματα δημόσιες και 51,4 στρέμματα ιδιωτικές, παραχωρηθείσες αποκλειστικά για αγροτική αποκατάσταση. Σύμφωνα με την απόφαση παραχώρησης 2984/21-3-84 Νομάρχη Ανατολικής Αττικής οι εκτάσεις που ανήκουν στο Δήμο Βριλησσίων παραχωρήθηκαν για κοινόχρηστες και κοινωφελείς χρήσεις. Με την αναθεώρηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου των Βριλησσίων προτάθηκε η ένταξη του δάσους Κρασσά στο σχέδιο πόλεως σε μια προσπάθεια αξιοποίησης των κοινόχρηστων χώρων από το δήμο με παράλληλη χρήση των δασικών τμημάτων ως άλση και με πρόταση από τη μελετητική ομάδα για δόμηση των ιδιωτικών εκτάσεων με ιδιαιτέρως επιβαρυντικούς για το φυσικό τοπίο όρους δόμησης. Νομικό καθεστώςαρμόδιο είναι το δασαρχείο Πεντέλης
Το Δασαρχείο της Πεντέλης θεωρεί άκυρους τους τίτλους κυριότητας οικοδομικού συνεταιρισμού και το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την 3537/2001 απόφασή του έχει δεχτεί ότι το Ελληνικό Δημόσιο είναι κύριος της επίδικης έκτασης γιατί η αρχική πωλήτρια Ιερά Μονή δεν είχε καταστεί κύριος της έκτασης των 88.542 τ.μ. που πούλησε στο συνεταιρισμό. Για διεκδικούμενη έκταση 9.713 τ.μ. στην ίδια γεωγραφική περιοχή από ιδιώτη το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την 7319/2005 απόφασή του δέχτηκε ότι ο ιδιώτης αγόρασε την επίδικη έκταση σε πλειοδοτικό διαγωνισμό στις 20/12/1971 από την Ιερά Μονή Πεντέλης αντί τιμήματος 2.980.000 δραχμών. Στο δικαστήριο επικράτησε η σκέψη ότι η ευρύτερη περιοχή κτήμα "Γεροτσακούλι" περιήλθε στην Ιερά Μονή από της ιδρύσεώς της το 1578 υπό του Αγίου Τιμόθεου, Επισκόπου Ευρίπου από δωρεές ευσεβών Χριστιανών κατά ένα μέρος και το υπόλοιπο από αγορά το 1600 από Οθωμανό από την Κάρυστο Ευβοίας ονομαζόμενο Καγκάδη με τίτλους που καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης από το στρατό του Ομέρ Βρυώνη. Η συγκεκριμένη έκταση εντοπίζεται στους ανατολικούς πρόποδες του Πεντελικού στη Νέα Μάκρη.
ο δήμαρχος και κάτοικοι στο λόφο
Οι έγγραφες προτάσεις του Ελληνικού Δημοσίου ότι η επίδικη έκταση ήταν δάσος από το 1836 και ότι αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης έκτασης που περιήλθε σε αυτό δυνάμει της Συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως "περί οριστικού διαδκανονισμού των ορίων της Ελλάδος" και των από του έτους 1830 πρωτοκόλλων του Λονδίνου, ως διαδόχου του Τουρκικού Κράτους δεν έγιναν δεκτές. Αντίθετα θεωρήθηκε ότι η Ιερά Μονή από το 1600 μέχρι το 1955 νεμήθηκε με καλή πίστη τα τμήματα αυτά και έγινε κυρία των δημοσίων κτημάτων με έκτακτη χρησικτησία, δεδομένου ότι και επί δημοσίων κτημάτων ήταν δυνατή η κτήση κυριότητας εφόσον η επί αυτών 30ετής συνεχής νομή με καλή πίστη είχε συμπληρωθεί μέχρι τις 11/9/1915. Τον Ιούλιο του 2007 εκδόθηκε και η εφετειακή απόφαση για την ίδια υπόθεση η οποία δικαίωσε εκ νέου τον ιδιώτη με το ίδιο σκεπτικό και δε δέχθηκε ούτε διαδικαστικά την παρέμβαση του δήμου.
το δάσος επλήγη από πυρκαγιές
Το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου επί δασών και δασικών εκτάσεων έχει σφραγιστεί με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830, όταν αναγνωρίστηκε ότι η Ελλάδα τα κατέχει "πολεμικώς και δημευτικώς". "Δε δύνανται συνεπώς να διατεθούν ως περιουσία των εκάστοτε κυβερνώντων ή προς όφελος ομάδων συμφερόντων" σύμφωνα με τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και επίτιμο αντιπρόεδρο του ΣτΕ, Μιχάλη Δεκλερή.
Ένα μήνα μετά την έκδοση της απόφασης και την άρνηση του δήμου να συμμορφωθεί σε αυτή ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά στην έκταση ενώ η κρατική μηχανή ήταν διασκορπισμένη σε άλλες πυρκαγιές εκτός Αττικής. Η πολιτική προστασία κατόρθωσε να τη θέσει υπό πλήρη έλεγχο με τη βοήθεια των κατοίκων. Κατά τη θερινή περίοδο του 2008 ξέσπασαν ξανά πυρκαγιές στο ίδιο σημείο που ετέθησαν γρήγορα υπό έλεγχο. Η έκταση αναδασώθηκε από κατοίκους και φυσιολατρικές κινήσεις σε εκστρατείες που πραγματοποιήθηκαν υπό την αιγίδα του δήμου και έκτοτε αποτελεί τακτικό σημείο συνάντησης κατοίκων και επισκεπτών.
|